Het potentieel van de verlaten dokken, kades en pakhuizen van het Antwerpse Eilandje vertaalde zich in 2002 in een masterplan om het Eilandje terug leefbaar te maken met al zijn stedelijke facetten van wonen, werken en vrije tijd. POLO Architects ontwierp een bijzonder bouwblok.

KUNSTMATIGE INGREEP

Een projectontwikkelaar kocht van de oudste handelsrederij van de stad – met handelsregisternummer 1 – een groot deel van een bouwblok aan het Willemdok. Wanneer het Eilandje een gegeerde nieuwe stadswijk werd, wilde hij er nieuwe woningen realiseren.

Het oorspronkelijke idee om op het bouwblok een grootschalig en herkenbaar woonproject op te trekken dat verwijst naar de grote pakhuizen in de omgeving, botste al snel met de stedenbouwkundige regelgeving. Het masterplan voor het Eilandje schrijft namelijk voor dat het stadsbeeld aan het Willemdok bepaald wordt door bouwblokken met zichtbaar verschillende percelen die een versnipperde eigendomsstructuur suggereren.

"Het resultaat is noodgedwongen een kunstmatige ingreep. Verschillende gebouwen, elk met een eigen identiteit, staan naast elkaar alsof ze door verschillende architecten zijn ontworpen." – Mauro Poponcini, founding partner POLO Architects

De nieuwe bouwdelen krijgen wisselende geveltekeningen en -materialen en verschuivende verdiepingshoogten. Twee historisch waardevolle gebouwen – een pakhuis en een rederijkantoor – blijven behouden.

MANSARDEDAK

De gebouwen huisvesten verschillende woontypes: statige, ruime appartementen aan de Napoleonkaai, lofts in het voormalige rederijkantoor en compacte duplexwoningen onder het mansardedak van het pakhuis. Ieder bouwdeel heeft een eigen ingang en adres aan de straatkant.

Het binnengebied van het bouwblok werd opnieuw opengemaakt. Om de ruimte ten volle te benutten, werd het binnengebied niet opgedeeld in kleinere private tuinen, maar vormt het een volwaardige, gemeenschappelijke tuin voor de bewoners.

fotografie: Toon Grobet