Een projectontwikkelaar kocht van de oudste handelsrederij van de stad – met handelsregisternummer 1 – een groot deel van een bouwblok aan het Willemdok. Nu het Eilandje een gegeerde nieuwe stadswijk is geworden, wilde hij er nieuwe woningen realiseren.

Het oorspronkelijke idee om op het bouwblok een grootschalig en herkenbaar woonproject op te trekken dat verwijst naar de grote pakhuizen in de omgeving, botste al snel met de stedenbouwkundige regelgeving. Het masterplan voor het Eilandje schrijft voor dat het stadsbeeld aan het Willemdok bepaald wordt door bouwblokken met zichtbaar verschillende percelen die een versnipperde eigendomsstructuur suggereren.

fotografie: Toon Grobet

Het resultaat is noodgedwongen een kunstmatige ingreep. Verschillende gebouwen, elk met een eigen identiteit, staan naast elkaar alsof ze door verschillende architecten zijn ontworpen. De nieuwe bouwdelen krijgen wisselende geveltekeningen en -materialen en verschuivende verdiepingshoogten. Twee historisch waardevolle gebouwen – een pakhuis en een rederijkantoor – blijven behouden.

De gebouwen huisvesten verschillende woontypes: statige, ruime appartementen aan de Napoleonkaai, loften in het voormalige rederijkantoor en compacte duplexwoningen onder het mansardedak van het pakhuis. Ieder bouwdeel heeft een eigen ingang en adres aan de straatkant.

Het binnengebied van het bouwblok werd opnieuw opengemaakt. Om de ruimte ten volle te benutten, is het binnengebied niet opgedeeld in kleinere private tuinen, maar vormt het een volwaardige, gemeenschappelijke tuin voor de bewoners.